Admiral Byrd's unieke Longines Weems zijdelingse horloge...

Terwijl hij talloze mijlpalen in zijn carrière behaalde, staat Admiral Byrd vooral bekend om zijn uitzonderlijke expedities naar Antarctica, die leidden tot bijna volledige en nauwkeurige cartografie van het continent. Tijdens deze opmerkelijke reizen vertrouwde hij op een opmerkelijk Longines-horloge, waardoor het een van de meest significante pilotenhorloges in de geschiedenis werd.

Admiral Byrd blijft ook een van de meest gedecoreerde officieren in de annalen van de United States Navy.

Longines beleefde een hoogtepunt gedurende meerdere decennia in het begin van de 20e eeuw. Ze wonnen meer prijzen voor precisietiming en nauwkeurigheid dan enige andere fabrikant van de vier grote observatoria ter wereld - Kew-Teddington in Londen, de US Naval in Washington, en die in Neuchatel en Genève.

In afwezigheid van radiopeilingen, satellieten en radar werd vertrouwd op een nauwkeurige, betrouwbare tijdwaarnemer voor het maken van navigatieberekeningen, wat het verschil betekende tussen leven en dood. Lindbergh benadrukte: "Nauwkeurigheid betekent iets voor mij. Het is essentieel voor mijn gevoel van waarden. Ik heb geleerd mensen die onnauwkeurig zijn niet te vertrouwen. Elke vliegenier weet dat als monteurs onnauwkeurig zijn, vliegtuigen neerstorten. Als piloten onnauwkeurig zijn, raken ze soms verdwaald - soms gedood. In mijn beroep hangt het leven zelf af van nauwkeurigheid".

Longines maakte unieke, betrouwbare, robuuste en precieze instrumenten voor ontdekkingsreizigers en piloten.

De extreme temperaturen van de poolgebieden waren zowel voor mens als materiaal meedogenloos. De onverschrokken ontdekkingsreiziger en avonturier, Prins Luigi Amedeo, de Hertog van Abruzzi, gebruikte vijf Longines Chronometers aan boord van zijn schip Stella Polare tijdens zijn Arctische expeditie in 1899 die 86º 33'N bereikte, de meest noordelijke breedtegraad ooit op dat moment bereikt. Hij merkte hun ongelooflijke betrouwbaarheid op toen hij zei: "ze hielden goed de tijd bij ondanks de plotselinge temperatuurveranderingen waaraan ze werden blootgesteld".

Canada's meest beroemde Arctische ontdekkingsreiziger, Kapitein Joseph-Elzear Bernier, die op slechts 17-jarige leeftijd de jongste kapitein in de geschiedenis van Canada was, vertrouwde ook op Longines chronometers voor het bijhouden van de tijd in de extreme omstandigheden van de poolgebieden. In 1909 verklaarde hij: "Gedurende 429 dagen in Arctische wateren presteerden onze Longines horloges perfect. Wanneer een horloge uit de zak wordt gehaald, kan het tot wel 90 graden temperatuurverandering ondergaan. Dit alleen al is voldoende om het gemiddelde horloge defect te laten raken. Ik kan niet genoeg lof uitspreken over de uitzonderlijke loopkwaliteiten van uw horloges". Over een periode van meer dan een jaar "varieerde het ene 13 seconden en het andere slechts 4."

Longines chronometers telden de Noordwestelijke Doorvaart-expedities van Roald Amundsen, samen met bijna alle grootste prestaties en records in de luchtvaartgeschiedenis. Longines had een formidabel team - de technische vaardigheden van Alfred Pfister, samen met een van de grootste poortwachters en visionairs van de luchtvaart, John P.V Heinmuller. Met de bijnaam 'Aero One' vertrok Heinmuller in 1912, op twintigjarige leeftijd, uit St Imier om zich aan te sluiten bij de Amerikaanse Longines-agent en ondernemer Albert Wittnauer.

Met de Eerste Wereldoorlog op de horizon waren de laatste twee de drijvende kracht achter de levering van cockpitinstrumenten en vliegtuigkalottes aan het opkomende U.S. Army Air Corps en andere militaire strijdkrachten. De Franse luchtmacht ontving al in 1915 kalottes, met advertenties die tegen 1916 verschenen in het Franse tijdschrift L'Illustration. Heinmuller diende als Vice President van Wittnauer vanaf 1921, en later als President in 1936 van het bedrijf Longines-Wittnauer. Hij diende ook als de belangrijkste officiële tijdwaarnemer voor de National Aeronautic Association, de Fédération Aéronautique Internationale en was voorzitter van de World Air Sport Federation. Heinmuller was persoonlijke vriend van veel van de grootste namen in de luchtvaart, en legde veel van deze vroege luchtvaartexploits en inspanningen vast en bracht ze onder de aandacht in zijn boek, Man’s Fight to Fly.

De tussenoorlogse jaren zagen bijna dagelijks uitdagingen voor snelheids-, hoogte-, afstands- en duurrecords. Als gevolg daarvan, net zoals de uitdagingen van Harrison 200 jaar eerder, bood luchtnavigatie zijn eigen complexiteiten. De snelheid van het vliegtuig, nachtvluchten, vluchten over onbekend water en land in moeilijke weersomstandigheden zouden veel piloten het leven kosten. In eerste instantie werden twee soorten navigatie gebruikt. De eerste, pilotage, hield in dat men uit het raam keek om de positie te bepalen aan de hand van bekende herkenningspunten. De andere, dead reckoning, omvatte het instellen van een kompasrichting op basis van de laatst bekende positie en het rekening houden met drift en de bekende snelheid. De beroemde BBC-pips werden geïntroduceerd in 1924 door Sir Frank Dyson, waarmee het tijdperk van radio-navigatie werd ingeluid dat afhankelijk was van radiobakens.

De groten der vroege luchtvaart- en verkenninggeschiedenis, waaronder Admiral Byrd, Wiley Post, Howard Hughes, Amelia Earhart, Kingsford Smith, Harold Gatty, Sir Hubert Wilkins, en anderen, vertrouwden allemaal op Longines-horloges aan boord van vliegtuigen, schepen en bathyscapes voor recordpogingen en verkenning. Dit is duidelijk te zien op een Longines-Wittnauer-displaybord dat deze opmerkelijke tijd vastlegt.

Credit: Flight Birds

Na zijn oversteek van 3620 mijl van New York naar Parijs in 1927 werd Lindbergh de beroemdste man ter wereld. Europa was een groot doelwit en een post-mortem analyse, door Heinmuller, merkte op dat er voor het eerst in de geregistreerde geschiedenis een netto windafwijking van nul was op de route - Lucky Lindy inderdaad.

Er was geen Longines aan boord van zijn beroemde trans-Atlantische oversteek, maar de creatieve genie en meester-navigator P.V.H Weems zou al snel samenwerken met de maker uit St Imier, Lindbergh en Heinmuller om de twee belangrijkste pilotenhorloges in de geschiedenis te creëren. De eerste hiervan was het Longines Weems second setting-horloge dat verbeteringen aanbracht aan door Weems aangepaste Waltham Vanguard-zakhorloges.

Het Weems Second setting-horloge maakte een grotere tijdsynchronisatie mogelijk door de binnenste schaal van de wijzerplaat te laten draaien en een aanpassing van plus of min tot 30 seconden te bieden. Dit werd gedaan door de secondewijzer relatief aan het uur- en minutenwijzer in te stellen met een bekende nauwkeurige bron. Het tweede model was het verbeterde uurhoekhorloge van Lindbergh. Wezenlijk een aangepast en verbeterd Weems-horloge met toevoeging van een gekalibreerde draaibare lunet met eenheden van boogkalibraties. Het door Lindbergh ontwikkelde uurhoekhorloge maakte de berekening van de lengtegraad mogelijk en versnelde deze.

Het allereerste prototype van de Longines Weems, en het horloge van de maker met serienummer 3585867, werd op 30 november 1928 geleverd. Het gebruikte een hergebruikt kaliber dat oorspronkelijk bestemd was voor de Touran, een Turks zakhorlogemodel uit 1918.

Nadat hij door Lindbergh was verslagen bij de trans-Atlantische oversteek, gebruikte Byrd waarschijnlijk een van de door Weems handmatig aangepaste Waltham Second-setting zakhorloges voor zijn eerste Antarctische expeditie in 1928. Byrd verklaarde ooit dat "Een statische held een publieke last is. Vooruitgang komt voort uit beweging". Getrokken door de mogelijkheid van geologische ontdekkingen, onontgonnen natuurlijke hulpbronnen en de ontwikkeling van nieuwe technologie, stelde hij twee schepen, drie vliegtuigen en een groot team samen. Met de City of New York, een groot Noors schip dat de weg leidde, volgde een Ford Trimotor genaamd Floyd Bennett, een Fairchild FC-2W2, NX8006 genaamd Stars And Stripes en een Fokker Universal monoplane genaamd de Virginia. Het team richtte een basiskamp op op de Ross Ice Shelf en noemde hun tijdelijke thuis liefkozend Little America.

Vanuit Little America werden talloze geologische onderzoeken en fotografische expedities uitgevoerd. Teams reisden door de verraderlijke omstandigheden van de Antarctische regio per slede, vliegtuig, sneeuwschoenen en sneeuwscooter. Gedurende die zomer werden radioverbindingen onderhouden met de buitenwereld. De gemiddelde Amerikaan kon op een broeierig hete zomerdag afstemmen en horen: "Nu de zon 2 maanden weg is, bevinden we ons in volledige duisternis. Temperatuur bij het hoofdkwartier eenenzeventig graden onder nul. Wind vierennegentig mijl per uur. Drijvende sneeuw. Alles goed. Byrd."

Deze baanbrekende expeditie werd geëerd met de gouden medaille van de American Geographical Society. Byrd was de grootste ontdekkingsreiziger van Amerika in de twintigste eeuw en werd de jongste admiraal in de geschiedenis van de Amerikaanse marine nadat een speciale wet van het Congres hem op 21 december 1929 bevorderde tot de rang van schout-bij-nacht. Dit record blijft tot op de dag van vandaag staan en zijn luchtvaart- en verkenningsexploten zijn ongeëvenaard.

Voor zijn tweede Antarctische missie vermelden de archieven van Longines de verkoop en levering van een speciaal Weems Second setting polshorloge aan admiraal Byrd met serienummer 5167802. Het gebruikte een "extra quality" nikkelzilver kaliber 18.69N, afgesteld op isochronisme en siderische tijd. De notatie werd gemaakt op het uurwerk en vastgelegd in het beroemde "livre d'etablissage" van Longines.

Het emaille wijzerplaatje had een enkele rode ster op zes uur op de wijzerplaat, die Longines voor het eerst in oktober 1932 gebruikte om de regeling voor sterren- of siderische tijd aan te geven. Tot op heden is dit de enige bekende overlevende die is opgedoken met deze enkele rode ster. Het woord siderisch komt van het Latijnse woord voor ster - Sidus, en de Longines Weems van Byrd was essentieel voor hemelse navigatie in een poolomgeving waar kompassen niet werken.

Byrds tweede Antarctica-expeditie zag hem grote delen van het continent in kaart brengen, de meest zuidelijke radio-uitzending in de geschiedenis maken en vijf wintermaanden alleen doorbrengen, opgesloten in het Bolling Advance Base Station 123 mijl ten zuiden van Little America, waar hij een meteorologisch station bemande. Na het ontvangen van vreemde radiocommunicatie werd een complexe reddingsoperatie opgestart door bemanningsleden. Byrd werd gevonden in slechte mentale en fysieke gezondheid, langzaam stervend door koolmonoxidevergiftiging. Het reddingsteam bracht Byrd terug naar het basiskamp, waardoor zijn leven werd gered. In zijn autobiografie, Alone, herinnert hij zich zijn Antarcticaanse eenzaamheid; dat 'Weinig mannen komen tijdens hun leven ook maar in de buurt van het uitputten van de bronnen die in hen wonen. Er zijn diepe putten van kracht die nooit worden gebruikt.'

Ongelooflijk genoeg hebben de originele typscript vluchtlogboeken van deze tweede Antarctica-expeditie uit 1933-1935 de tand des tijds doorstaan. Ze registreren in totaal 169 uur aan navigatie-, kaart-, verkennings-, fotografie-, seismologische, meteorologische en apparatuurtestvluchten die door Byrd en teamleden zijn uitgevoerd met de vier vliegtuigen op de missie. Vluchten omvatten zelfs een parachutesprong. Tijdens de missie maakte Byrd de meest zuidelijke radiouitzending ooit en voerde hij een uitgebreide reeks biologische en wetenschappelijke experimenten uit.

Niets kan de ware omvang van de bijdrage die Admiral Byrd, Charles Lindbergh, Wiley Post, Howard Hughes, Amelia Earhart en anderen hebben geleverd, volledig benadrukken. Bekend als het gouden tijdperk van de luchtvaart en exploratie. Falen, heldendom, bravoure en de vooruitgang van luchtnavigatie - het bepalen van de positie in de lucht, hebben bijgedragen aan het ultieme succes van de luchtvaart. Een tijdperk van luchtballet en waaghalzen werd vervangen door het transporttijdperk en de luchtvaartveiligheid en gemak die we vandaag de dag allemaal ervaren. Veel van de levens van de vroege pioniers van de luchtvaart werden drastisch ingekort door een navigatiefout, timing, apparatuur of mechanische defecten.

Byrd ontving het Navy Cross, het Distinguished Flying Cross, een Silver Life Saving Medal en expeditiemedailles voor zijn drie reizen naar Antarctica. Hij ontving ook de Medal of Honor, de hoogste militaire onderscheiding van Amerika.

Ongelooflijk genoeg gaat de Longines Weems Antarctica Expedition-horloge van Byrd, met serienummer 5167802, een opmerkelijk, belangrijk en essentieel navigatie-instrument uit deze tijd, naar veiling bij Sotheby's New York op 7 december.

Het opmerkelijke horologische instrument is een van de belangrijkste pilotenhorloges uit de geschiedenis.